IV.

VIRGILIUS RESTAURATUS:
SEU
MARTINI SCRIBLERI
Summi Critici
CASTIGATIONUM in AENEIDEM
SPECIMEN:

AENEIDEM totam, Amice Lector, innumerabilibus poene mendis scaturientem, ad pristinum sensum revocabi∣mus. In singulis ferè versibus spuriae occurrunt lecti­ones, in omnibus quos unquam vidi codicibus, aut vul­gatis aut ineditis, ad opprobrium usque Criticorum in hune diem existentes. Interea adverte oculos, & his paucis sruere. At si quae sint in hisce castigationibus, de quibus non satis liquet, syllabarum quantitates, nostra Libro ipsi prae sigenda, ut consulas, monco.

I. SPECIMEN LIBRI PRIMI, VERS. I.

ARMA Virumque cano, Trojae qui primas ab oris Italiam, fato profugus, Lavinaque venit Litora: multum ille & terris jactatus & alto, Vi superum—
Arma Virumque cano, Trojae qui primus ab Aris Italiam, flatu profugus, Latinaque venit Litora: multum ille & terris vexatus, & alto, Vi superum—

Ab aris, nempe Hercaei Jovis, vide lib. 2. vers. 512, 550.—Flatu, ventorum Aeoli, ut sequitur,—Latina certè littora cum Aeneas aderat, Lavina non nisi postea ab ipso nominata, Lib. 12. vers. 193.—Jactatus, terris non convenit.

II. VERS. 52.

—Et quisquis Numen Junonis adoret? —Et quisquis Numen Junonis adoret? Longè melius, quam ut antea, Numen. Et procul dubiò sic Virgilius.

III. VERS. 86.

—Venti velut agmine facto Qua data porta ruunt— Venti velut aggere fracto Qua data porta ruunt— Sic corrige, meo periculo.

IV. VERS. 117.

Fidumque vehebat Orontem. Fortemque vehebat Orontem, Non sidum, quia Epitheton Achatae notissimum, Oronti nunquam datur.

V. VERS. 119.

Excutitur, pronusque magister Volvitur in caput— —Excutitur: pronusque magis for Volvitur in caput—

Aio Virgilium aliter non scripsisse, quod planè confirmatur ex sequentibus—Ast illum ter fiuctus ibidem Torquet

VI. VERS. 122.

Apparent rari nantes in gurgite vasto Arma virùm Armi hominum: Ridicule anteà Arma virum, quae ex ferro conflata, quomodo possunt natare?